Aller au contenu

parlant

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : pårlant, pârlant.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « presser », avou l’ cawete « -ant ».

Pårticipe prezintrece

[candjî]

parlant (nén candjåve)

  1. Do viebe « parler » (e cåzant, tot djåzant, etot dvizant).

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin parlant parlants
femrin parlante parlantes

parlant omrin

  1. (ki mostere bén çou k' i doet mostrer, po des fråzes, des ouves d' årt) bén mostrant, (avou candjmint di stîle po l’ sintake) ki mostere bén çou k' doet mostrer, la k' çou k' on vout mostrer spite ås ouys, plaijhant po discovri çou k' on vout mostrer.
  2. (pa rfrancijhaedje) ki cåze bråmint, cåzant.
    • J'ai commencé la formation des élèves avec un imagier; c' est un livre très parlant.
      • Dj' a cmincî li scolaedje des efants avou èn imådjî ; c' est on live ki cåze bråmint — Claude Carly, dins ene emission « Schoûtez ene miete » (fråze rifondowe et rarindjeye).
    • Le wallon avec ses images est une langue très parlante.
      • Li walon, avou ses imådjes, c' est on lingaedje foirt cåzant — Claude Carly, dins ene emission « Schoûtez ene miete » (fråze rifondowe et rarindjeye).