Aller au contenu

payinne

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye 1

[candjî]

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « payinne », el pout stitchî vaici.

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin payin payins
femrin payinne payinnes

payinne femrin (vî mot)

  1. femrin singulî di : « payin ».

Etimolodjeye 2

[candjî]

Rimagnaedje di « payelinne » dizo assaetchance di payinne 1 (Etim. 1). So l’ idêye ki les efants ki n’ estént nén batijhîs estént des payins. Pu, stindaedje do sins al mere ki n’ aveut nén co stî a messe dispu k’ elle s’ aveut acoûtchî. Li disfondowe « -îne », ricopieye d’ on motî a l’ ôte provént des noyés walons, et dandjreus do payis d’ Måmdey (la k’ el avou l’ cawete « -inme » si prononce îme /iːm/.

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
payinne payinnes

payinne femrin (vî mot)

  1. payelinne.
  2. (tot s’ brouyant avou payinne (Etim. 1)) feme ki n’ s’ a nén co ramessî (ki n’ a nén co ristî a messe).
    • Li payinne si va fé ramessî. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Les femes k’ ont-st avou des efants si ramessèt, et tant k’ ele n’ î ont nén stî, ele sont payinnes. Motî Haust (fråze rifondowe).