racrexhe

Walon (Rifondou)

Do viebe « acrexhe » avou l’ betchete « ri- » des viebes}.

AFE :
- diferins prononçaedjes : /ʀa.krɛʃ/ /ʀa.krɛç/ /ʀa.krɛh/ /ʀa.krɛʒ/ Prononçaedje a radjouter /ʀa.krɛχ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ʀa.krɛ/
Ricepeures : ra·crexhe

racrexhe

(v. sins coplemint) crexhe cor on côp, divni pus grand ou pus foirt.
- Lès bwèh’lîs s’ètièstèt : li cwède èst co r’tinkèye
  èt, la qui l’ tchinne riplôye, on côp d’ hèpe bin mètou
  lî vint racrèhe si plåye tot lî r’hapant dèl fwèce. — Henri Simon.
- Gn a nole sifwaite mizere k’ on n’ pout racrexhe. — Arthur Xhignesse, « Bwègnes mèssèdjes » (1905), p.6 (fråze rifondowe).
(viebe å coplemint) fé crexhe, endè radjouter di pus.
- Tot djonne, i fourit djeté sol pavêye come on tchén,
  Åyant racrexhou l’ tchedje des cis ki n’ polént hope. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.45, “Agnuss” (fråze rifondowe).
- On-z-a minme, racrèhou nosse pârler. On l'a neyi, awè! Nin avou d' l'ewe di Moûse, savez! Avou de vinêgue francès èt minme anglès! On nos-a-st-èmantchî on "brouwèt" d'lingadje qui n'a pus l'sawoura dè tins passé! — Paul-Henri Thomsin.

racrexhe