rino

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Alofômes di r(i)-
avou ene sipotchåve voyale avou ene divanceye voyale sipotcheye cogne
rino erno rno

Etimolodjeye[candjî]

Tayon-bodje latén « rēn » ‎(« ren »), pal voye do tayon-bodje patwès latén « * rēniōn » (minme sinse), avou disnaziålijhaedje, dedja e vî lingaedje d’ oyi (vî francès « reignon »); adon, do minme estok etimolodjike ki l' francès « rognon »; mot cité dins l’ FEW 10 255a.

Prononçaedje[candjî]

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
rino rinos

rino omrin (rålmint eployî)

  1. Loukîz a : «rno»

Ortografeyes[candjî]

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : C65

Ratournaedjes[candjî]

Loukîz a : rno

Waitîz eto[candjî]

Lijhoz l’ årtike rino so Wikipedia