schålance
Sauter à la navigation
Sauter à la recherche
Walon[candjî]
| Ordinairmint | Dirî cossoune, s’ on prononce /sk/ |
| schålance | eschålance |
Etimolodjeye[candjî]
Do viebe « schåler » avou l’ cawete « -ance »; (noûmot eplaidî pol prumî côp diviè 1995).
Sustantif[candjî]
schålance u eschålance [f.n.]
- plaeçaedje des djins so ene schåle di droet di cmandaedje, dins l' årmêye, l' administråcion, evnd.
- Amon les Walons d' Suwede, tos les grés del schålance sociåle estént rprezintés. — C. Massaux (fråze rifondowe).
- Avou l' tins, les Amerikins noers et ispanikes ont monté eto dins l' schålance, et haper des belès plaeces (rat. pa — L. Mahin.
Disfondowes: chaulance, èscaulance, haulance, hâlance, châlance.
