si dispiter
Walon (Rifondou)[candjî]
si dispiter | ès dispiter | s’ dispiter |
Etimolodjeye[candjî]
Aplacaedje prono « si » + viebe «dispiter».
Viebe[candjî]
si dispiter (viebe å prono nonlôtrece)
- èn nén esse d' acoird, eyet s' dire des metchantès paroles.
- (viebe å coplemint) voleur s' acweri d' ene sacwè ki n' pout nén esse da tertos.
- Et, so l' plaece k' i crexha, k' i vica, k' i mora,
Si dressa, come ene tour, èn adjeyant moncea
D' horons, d' plantches et d' waxhlins, k' les martchands s' dispitît…
— Henri Simon, "Li rvindje di l' åbe" (fråze rifondowe).
- Et, so l' plaece k' i crexha, k' i vica, k' i mora,
Sinonimeye[candjî]
si margayî; Loukîz a : « si margayî »
Ratournaedjes[candjî]
si dire des metchantès paroles Loukîz a : si margayî
- Francès : se disputer (fr)