si måvler
Apparence
si måvler | ès måvler | s’ måvler |
Etimolodjeye
[candjî]Aplacaedje prono « si » + viebe «måvler».
Viebe
[candjî]si måvler (viebe å prono muroetrece)
- divni måva, måle.
- Ça n' est nén po ça k' i s' fåt måvler — Motî d’ Bastogne (fråze rifondowe).
- I m' va co fé måvler — Motî d’ Bastogne (fråze rifondowe).
- C' est paski dj' vén d' lyi dire si conte,
Paret, k' i s' a volou måvler. — Jean Bury, Joyeux rèspleus (1899), "Bin v’la st-on râre èdon surmint" (fråze rifondowe). - Divins les rouwales,
I veyèt si sovint s’ måvler,
Si houkî foû, braire, s’ ateler,
K’ al longue i divnèt pés k’ des diåles. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.79, “Li p’tit Pît’lé” (fråze rifondowe). - Sins s' måvler, li mônî avent respondou: «Li dierin djudjmint, ça serè ostant por vos k' por mi» — Arthur Schmitz (fråze rifondowe).
- Po çou k' dj' arivéve fwèrt sovint
Après lès lèçons d'â-matin.
I s'mâvréve èt man'céve
Du m' bûzer... — Camille Gaspard.
Ratourneures
[candjî]- si måvler tot rodje : si måvler felmint
- La, ‘n-aveût pus d’cwè rîre. I s’måvla tot rodje èt i fa mori tos l's-èfants qui lès deûs måhonteûs avît-st-avu èssonle èt qui portant n’ènnè polît rin zèls — Georges Ghys.