Aller au contenu

stroet

Èn årtike di Wiccionaire.
Alofômes di s(i)- / (e)s-
Cogne prumrece
(dirî voyale)
Dispotchaedje
(dirî cossoune)
Divanceye voyale
(dirî cossoune)
stroet sitroet estroet

Etimolodjeye

[candjî]

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « stroet », el pout stitchî vaici.

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin stroet stroets
femrin atribut stroete stroetes
femrin epitete
(todi padvant)
stroete stroetès

stroet omrin (come addjecif djondrece, todi metou padvant l’  no)

  1. k' a nole sitindêye, d' on costé a l' ôte.

Ratourneures

[candjî]
  1. awè l’ cou stroet

Parintaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
ki n' a nole grandeur, di hintche a droete

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
stroet stroets

stroet omrin

  1. sitroete plaece po on bresse di mer (ou d' corante aiwe) passer.

Ratourneures

[candjî]
  1. fé li stroet
    • Si ene sakî k’ vike so blancs poes
      Nos paye des soucrådes,
      Avou lu, do fé li stroet,
      Nolu n’ årè wåde. Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « C’è-st-ine couyonåde», 1922, p.128 (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]

stroeteur

Ratournaedjes

[candjî]
sitroete plaece po ene aiwe passer