tcherêye

Walon

tcherêye [f.n.]

1. çou k' gn a so on tchår. Cwand on fwait ene tcherêye, on rwaite les bresses do tchår po s' moenner, po n' nén k' el tcherêye tchitche evoye (J. Boulard). Les gobieus sont dins tot l' viyaedje Tot çk est bon, c' est po leu tchereye (J. Flesch). F. charrée. >> li tcherêye a ståré; u : >> s' a sboylé; u : >> s' a spanslé; u >> s' a vudî : ele s' a dismantchî, et toumer al tere. F. se renverser, s'éventrer. >> Ene tcherêye di belès vetès setchès schetes : toitche-linwe.

2. çou k' gn a so ene rimorke, evnd. Dj' a moenné ene tcherêye di troyreyes ås ralouwaedjes. F. remorque.