tijhe

Walon (Rifondou)

Sustantif

singulî	pluriyal
tijhe	tijhes

tijhe femrin

1. (botanike) montant d' ene plante.
   • Gn a la deus ou troes bohêyes di lupin ki fouytèt a blame : dozè longowès foyes, co kécfeye di pus pattåtoû disk' al copete del tijhe, ki stritchnut et fé li stoele — Auguste Laloux (fråze rifondowe).

Parintaedje

• tijhon, tijhner, tijhnaedje

Pwaire minimom

tidje (voye di tere)

Ratournaedjes

Loukîz a : montant