volresse
Etimolodjeye
[candjî]No d’ fijheuse avou l’ cawete « -resse » do viebe : « voler » (haper).
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal | |
|---|---|---|
| omrin | voleu | voleus |
| femrin 1 | voleuse | voleuses |
| femrin 2 | volresse | volresses |
volresse femrin
- ene ki hape li bén d’ èn ôte.
- Tot li binde di moxhons a vlou a vlou dårer sol hoûlote pol distrure, mins l’ laide biesse s’ a stî catchî come ene volresse, et ci n’ est ki cwand il a fwait spès k’ ele s’ a co bén oizou risker a l’ ouxh. — Anatole Marchal, Li Dérène Chîje, p. 155 (fråze rifondowe).
- Li ptit, dabôrd, ni rvénrè nén; si metchante feme l' a co rastinou ; c' est l' volresse k' est l' pus foite, eva-t ele li mame. — Gabrielle Bernard, dins Do vète, do nwâr, p. 20 (fråze rifondowe et rarindjeye).
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
