Aller au contenu

årmon

Èn årtike di Wiccionaire.

Sustantif

[candjî]

årmon omrin (v.m.)

  1. l' årmon u les årmons do tchår. pîce do dvant do tchår, fwaite di deus bwès taeyîs esprès, ki pôzèt sol blo d' aessi et s' raprotchî pa padvant, la k' on va-st agritchî l' timon.
    bwès d' årmon tchaeke des deus bwès di ci etcherpetaedje la.
    pont des årmons pîce di bwès ki rdjond les cawes des årmons, metowe dizo l' tchår.
    noejhete d' årmon pitit blokea ki tént eshonne les deus bwès d' årmon, pa padvant.
  2. årmons del soyete, d' ene ricepe: les deus montants, k' on-z apougne po soyî.
  3. (imådjreçmint) foice, sitocaesté.
    • Kén årmon k' il a co po si ådje ! — F. Deprêtre et N. Nopère (fråze rifondowe).
    èn ome di bon årmon èn ome di boune costitucion, foirt, ki n' est måy malåde.

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :