ôs

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Prononçaedje[candjî]

Codjowas[candjî]

ôs

  1. indicatif prezintrece, deujhinme djin do singulî, fôme camaerådrece, do viebe « ôre ».

Walon (sistinme Feller)[candjî]

Prononçaedje[candjî]

Etimolodjeye 1[candjî]

Loukîz a : « ås » (disfondowe avou « au » do betchfessî å).

Etroclé årtike[candjî]

ôs omrin et femrin

  1. ås ; pluriyal di ô.
Sipårdaedje do mot[candjî]

w. do Coûtchant

Ortografeyes[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Etimolodjeye 2[candjî]

Codjowas[candjî]

ôs

  1. ô ; indicatif prezintrece, prumire djin do singulî, do viebe « ôre ».
    • Ah ! dji sès seûr di vo présince
      O grand vûde del maujo.
      Vos esto là, choûtant ç’ qui dj’ pinse
      Et dj’ ôs ç’ qui vos m’ dijo. — Edm. Doumont, In djoû ou l’ôte, Les Cahiers Wallons, 1950,  1, p. 16.
  2. ôs ; indicatif prezintrece, deujhinme djin do singulî, fôme camaerådrece, do viebe « ôre ».