Aller au contenu

boctin

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Calcaedje do francès « bouquetin » (minme sinse) avou rbetchfessaedje do R çou ki dene on mot avou l’ dobe cawete « -tin ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
boctin boctins

boctin femrin

  1. (no d’ biesse ås tetes) sôre di såvadje gade k' i gn a dins les Ales, ki l’ sincieus no, c’ est : Capra ibex.
    • i montêye si fwait pus roede, li rotaedje pus londjin; on dvént djalot des boctins ki vos vnèt agrignî e potchant d’ ene rotche a l’ ôte, subtils come des spirous Joselyne Mostenne, Li Rantoele, l° 103 p. 10;lijhåve vaici.
  2. (mot d’ zolodjeye) ôte sôre di biesse rishonnant ås gades, et vicant foû des Ales.

Ratournaedjes

[candjî]
gade di montinne

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike boctin so Wikipedia