bråclaedje

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

Do viebe « bråcler » avou l’ cawete « -aedje ».

Prononçaedje[candjî]

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
bråclaedje bråclaedjes

bråclaedje omrin

  1. no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe « bråcler ».
    • Po n’ nén aveur des rujhes, il aveut decidé di fé l’ robete di croye : dire åmen a totes les pretcheyes di s’ vî macté d’ bea-pere, ca l’ vî ome s’ efouwéve avou les bråclaedjes da Hitler. Jean-Pierre Dumont, Tot tournant les pådjes (fråze rifondowe).

Ortografeyes[candjî]

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes[candjî]

bråclaedje