Aller au contenu

bråclaedje

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « bråcler » avou l’ cawete « -aedje ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
bråclaedje bråclaedjes

bråclaedje omrin

  1. no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe « bråcler ».
    • Po n’ nén aveur des rujhes, il aveut decidé di fé l’ robete di croye : dire åmen a totes les pretcheyes di s’ vî macté d’ bea-pere, ca l’ vî ome s’ efouwéve avou les bråclaedjes da Hitler. Jean-Pierre Dumont, Tot tournant les pådjes (fråze rifondowe).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
bråclaedje