Aller au contenu

broumeur

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « broume », avou l’ cawete « -eur »).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
broumeur broumeurs

broumeur femrin

  1. (mot d’ meteyo) sôre di nûlêye ki dschind å raze del tere tantea k' on n' voet gote lon erî.
    • C' est plamor k' i djét broumeur — divins Quatre dialogues de paysans (1631-1636) (fråze rifondowe).
    • Mins tot d’ on côp, dai, kéne sorprijhe !
      A poenne arivé viè l’ tournant,
      K’ est-ç’ k’ i voet el broumeur tote grijhe,
      Håynant s’ pus agali rivnant
      Leyant djowter, divins ses croles,
      Les flåwes ridjets d’ on tene soloMartin Lejeune, "L’iviêr èt l’amour" (fråze rifondowe).
  2. (pa stindaedje do sinse) nûlêye k' aspite cwand on respire et k' i fwait froed.
    • Si alinne fjheut ene sipesse broumeur :
      Si pea, taenêye come ene pea d’ din
      Si rafrecive tot a ployetes Martin Lejeune, "L’iviêr èt l’amour" (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ratournaedjes

[candjî]
sôre di nûlêye ki dschind å raze del tere tantea k' on n' voet gote lon erî
nûlêye k' aspite cwand on respire et k' i fwait froed
  • Francès : traînée éphémère de condensation lorsque l'on expire à basse température