Aller au contenu

cactaedje

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « cacter » avou l’ cawete « -aedje »

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
cactaedje cactaedjes

cactaedje omrin

  1. no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe «cacter».
  2. cåzaedje di tos les costés
    • Nosse copinreye si lome les cactaedjes di Måmdey.
    • Les åbes sont rimplis d’ meye tchaftaedjes ;
      Li moende oujhea såye si cactaedje ;
      Tot tchante, et les djonnes et les vîsMartin Lejeune, "L’amour vint dè passer", dins « L’année des poètes » (1892), p. 230 (fråze rifondowe).
    • Les clokes dijhèt, dvins leus cactaedjes,
      Ki Diè a beni les tchansons. Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Paques", p.26 (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]

berdelaedje; Loukîz a : « berdelaedje »

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
cåzaedje di tos les costés Loukîz a : berdelaedje