cawiea

Walon (Rifondou)

Sustantif

cawiea o.

1. grosse ronde pire.
   • I djouwént a piter dins des cawieas.

   F. caillou.

2. pire, di tolminme ké cogne.
   • Les voyes ki nos shuvéns n' estént vormint nén fwaites po des aprindisses: sovint a trôs et a trawes, télfeye covietes di cawieas ou d' broûlî (Y. Gendarme).
   • L' moirtî tot frisse, vicant brouwea Ki dene li veye a des cawieas; Pire après pire, l' usteye al mwin, L' maçon tramteye, l' ouy sol coirdea (J. Docquier).

Disfondowes: cawia, cawiê, caywê ; Vîs scrijhas: cailheweau (1250).

Etimolodjeye: bodje gayel "cay" (couyon), erî-rfwaite cawete gayele "-wo", ricoprinjhe come li cawete latene "-ellum" (-ea); pu ribetchfessaedje des dmeyès cossounes YW => WY, dizo assaetchance di cawe, 1250.

Parintaedje

• cawiasse
• cawyî
• cayô