Aller au contenu

croyon

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « croye » avou l’ cawete « -on ».

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
croyon croyons

croyon omrin

  1. (mot des scoles) usteye po scrire, fwaite d' ene cråsse mene metowe dins ene brokete di bwès.
    • Il avént scrît leu lete å croyon Motî Gilliard (fråze rifondowe).
    • Monsieu Sawousse saetcha on foû di s' potche et fjha té k' i l' aveut dit.Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.38 (fråze rifondowe).
    • Come bråmint des scrijheus, il aveut todi on papî et on croyon et prinde des notes Lucien Somme (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

croyoner

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
usteye po scrire

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike croyon so Wikipedia