croye

Walon (Rifondou)

AFE :
- diferins prononçaedjes :
  - /kʀoːj/ /kʀõj/ /kʀɔ̃j/ /kʀuːj/ /kwɛj/ (betchfessî oy)
  - (pa rfrancijhaedje) /kʀɛːj/ /kʀɛj/ /kʀwaj/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /kʀõj/
Ricepeures : nén rcepåve

singulî	pluriyal
croye	croyes

croye femrin

(nén contåve) (djeyolodjeye) blanke pire di castinne, foirt fråjhûle.
- I nos cåzéve des falijhes di croye di Douve.
- Ele houke tot bas ene posteure di croye k' est tot près d' on moton k' a l' cawe djus, si bas ki ci-cial ni l' etind nén. — Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.6 (fråze rifondowe).
- Et so li dzeur, i n' fåt waire grawyî po-z avni al croye, la k' on-z î trouve des pires di flin — Marcel Fabry, "Li hatche di bronze" (1937), p. 9 (fråze rifondowe).
(contåve) (mot des scoles) pitit baston di cisse pire la, po scrire so ene ardwesse, on noer tåvlea.
- Li croye si spiya e deus.
- Dj' a marké l' limero al croye so li smele d' on solé, savoz. C' est minme des solés k' on n' a måy vinou rcweri. Tårdjîz ! … (I naxhe divins ses solés). — Joseph Mignolet, "Milionêre !" (1934), p.9 (fråze rifondowe).
- Po distrure on no scrît al croye, avou deus låme, i gn a po fé — Jean Guillaume (fråze rifondowe).