disnorté
Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.disnorté, disnortêye [addj.] ki n' sait pus cwè. Les prônes a messe, personne n' elzès schoûtéve et nosse pôve curé esteut bén disnorté, lu ki priyive li Bon Diu di nel nén leyî mori divant k' i n' åye ramoenné al biedjreye tos ces måcreyants la d' Cucugnan (A. Daudet, rat. pa L. Baidjot). Cwand il a coprin k' i vneut d' fé martchî avou l' diåle, li cinsî esteut tot disnorté (G. Lucy). Å mitan d' tot çoula, etur deus tcheyires, disnortêye, Zabete a fini pa leyî tot hatche et matche et peter evoye... el Palestene (J. Schoovaerts). rl a: disbåtchî, disbeli, dizôrné, catibulé, discatibulé. F. perdu(e), désorienté(e), déconcerté(e), déboussolé(e).