Aller au contenu

djalotreus

Èn årtike di Wiccionaire.
Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.

djalotreus, djalotreuse [addj. purade divant, & o.f.n.] ki saye di rinde les ôtes djalot, tot fjhant l' bea ome (li bele feme). Li vî Zidore vént d' piede si feme; do côp, i vout fé do djalotreus et il a fwait tinde ses tchveas F. bellâtre.

Disfondowes: djalotreus(e), djaltreus(e).

Etimolodjeye: bodje djalot, cawete -eus, ristitchî R, pa assaetchance di djalozreye.

Minme sourdant etimolodjike: djalozer.