djalot

Ådvins

djalot, djalote [addj., padrî u padvant, & o.f.n.]

djalot so ene sakî: ki voet evi èn ôte k' a ene sacwè k' i n' a nén, et djéryî après.
- Il est djalot sor mi, paski dj' a bén reyussi.
Loukîz a: djérieus, djériveus, tinciveus.
esse djalot d' ene sakî: po èn ome: ki vout nén ki si cpagneye soeye avou des ôtes omes, u årvierdimint.
- Elle est djalote di si ome.
- On n' est djalot ki d' çou k' on-z inme.
djalot(e) come on coucou, come ene cwaye, come on percot, come ene pouce, come on tigue u : co pus djalote k' ene frumele di sindje : foirt djalot(e).

li tchén ki n' est nén djalot di si oxhea, ç' n' est k' ene rosse : cwand on voet voltî, i fåt esse djalot(e).
(imådjreçmint)ki fwait fé parey.
gn a rén d' pus (ou d' si) djalot k' ene båye : cwand onk båye, les ôtes båynut avou lu. Franwal: ahåyant po: "le bâillement est contagieux".

Disfondowes: djalot(e),djalos(e), djalous(e).

Etimolodjeye: bodje grek zelos (zêle), avou l’ cawete « -ot ».

F. jaloux.