djalozer
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Bodje « djalose » (« djalote ») (do vî occitan « gilos ») (avou les rîles di scrijhaedje do son Z), avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /d͡ʒa.lɔ.ˈze/ /d͡ʒa.lɔ.ˈzɛ/ /d͡ʒa.lu.ˈze/ (oyon O.OU)
- prononçaedje zero-cnoxheu : {{AFE|ʤa.lɔ.'ze}
- Ricepeures : dja·lo·zer
Viebe
[candjî]Djin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | djaloze |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | djalozez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | djalozans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | djaloznut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | djalozrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | djalozéve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | djaloze |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | djalozé |
Ôtes codjowaedjes | come bouter |
djalozer
- (viebe å coplemint) esse djalot so (ene sakî), esse djalot d' ene sakî.
- Dji n' a måy djalozé nolu.
- Gn a tolmonde ki vs djaloze
Asteure paski por vos,
Po fé ene rôbe di marieye
Dj' a prins l' ôr do solo — Jacques Morayns (fråze rifondowe). - Awè, c' est bén çoula k' ele lyi aveut dit, leye, li pôve danseuse ki tot l' harem djalozéve, la k' elle esteut, a Gurnåde, li vraiye royinne di l' Alambra — Joseph Mignolet, dins « L' amour a l' Alambra », p. 61-62 (fråze rifondowe).
- (v. sins coplemint) esse djalot.
- Les ovrîs djalozèt sovint onk so l' ôte — Motî Forir (fråze rifondowe).
- C' est on pôve manadje, li feme djaloze — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Li moirt ki djaloze todi. — Jean Bury, Joyeux rèspleus (1899), "Li songe d’à Rôse" (fråze rifondowe).
Parintaedje
[candjî]- djalozaedje, djalozreye
- djalot Loukîz a : « djalot »
Ortografeyes
[candjî]Ratournaedjes
[candjî]F. envier les autres.