Aller au contenu

gré

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : Gré.

Etimolodjeye

[candjî]

Sibetchaedje di « digré ».

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
gré grés

gré omrin

  1. (mot do bastimint) pluriyal pårteye d' ene montêye
    • Del nute, cwand toumèt do fé
      Leu faccion dvant l' Måjhon d' veye
      I s' edoirmèt so les grés
      On ls a veyou pus d' ine feye
      S' i vént a ploure ou k' i fwaiye froed
      I moussèt el coûrtigår
      I s' edoirmèt dvant l' feu
      François Barillié, divins Li camarad′ dè l'joie, 1852 (fråze rifondowe).
    • Plin come ene basse, påtriyant-st e latén,
      Wiyåme rimonte ses grés come s’ aléve a ene tchapele
      Tot s’ dijhant dvintrinnmint :
      « A ké sint
      Va dju mete ene tchandele ? » Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Wiyême li crustin », 1922, p.105-106 (fråze rifondowe).
    • – Djôzef est moirt !!!
      – Cwand don ?
      – I gn a a schipe ene eure ! A toumé dvins les grés avou s' constateu e s' måjhone tot vnant cial !Paul-Henri Thomsin, ratournant "Li vî bleu" da François Walthéry & Raoul Cauvin, 1980 (fråze rifondowe).
  2. pårteye d' ene schåle (imådjreçmint).
  3. (pus stroetmint) (fizike) unité d' on termomete.
  4. unité d' ene inglêye.

Parintaedje

[candjî]

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Ratournaedjes

[candjî]
tchaeke pårteye di montêyes
unité di mzeure del timperateure, d' ingue

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
gré grés

todi singulî

gré omrin

  1. acceptance.

Ratourneures

[candjî]
  1. de gré ou de force