lamea
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| lamea | lameas |
lamea omrin
- (vî mot d' cinsî) bwès travayî, on mete long, k' on-z î agritche les traits des tchvås, et k' on-z ataetche a l' ekipaedje a saetchî pa on seu tchivå.
- (vî mot d' cinsî) hårkea (poite-saeyea).
- (vî mot d' cinsî) baston ou triyingue di bwès k' on meteut å cô des tchéns por zels èn nén moussî dins les poytreyes, dins les teréres di robetes; å cô des vatches po n' nén passer les håyes.
- Magrite do Rossea a vlou måtraiter li dmandeuse tot l' mançant avou on baston lomé lamea (vîs papîs di Liesse, ramexhnés pa L. Remacle).
- Li cisse ki dj' a conté, c' est leye-minme,
Ley k' a metou m' cour so on lamea— Martin Lejeune, "Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune" p. 107, "Leûs manigances" (fråze rifondowe).
- (vî mot) baston a cogne di T, ki s' mete pa dzo l' axhele, po-z aidî a roter
- roter avou des lameas
- (mot des mnujhîs et scrinîs) boket d' bwès metou d' biyair etur les deus costés d' ene båye, ene finiesse, èn air, po k' i dmorexhe bén schåyîs.
Coinrece payis d' Nameur, Tchålerwè, Måtche (sinse 1); coinrece payis d' Vizé (sinse 2), Vervî.
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins :