Aller au contenu

melêye

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « malum » (minme sinse) avou l’ cawete « -êye » ; mot cité dins l’ FEW 6/1 122b.

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
melêye melêyes

melêye femrin

  1. (åbe) åbe ki poite des pemes.
    • Coûtchî so m’ vinte, a l’ ombe d’ ene melêye, dji lai hossî m’ sondje. Marcel Hicter (fråze rifondowe).
    • A l’ intrêye d’ ene tchabote d’ ene melêye, on cradjolé oujhea atchôke si tiesse. Léon Demarche (fråze rifondowe).
    • Sol melêye ki boute, li måvi s’ kipagntêye di sôlantès tchansons. — Monique Dessauroux (fråze rifondowe).
    • Li mèlêye, tot hoûtant l’ zûvion
      Djåser d’ mohe-à-l’ låme èt d' påvion,
      Hågne è l’ prairèye si noûve mousseûre…
      Joseph Mignolet.

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
åbe ki poite des pemes

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike melêye so Wikipedia