Aller au contenu

sårtea

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « sårter » avou l’ cawete « -ea »

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]

sårtea omrin

singulî pluriyal
sårtea sårteas
  1. plaece k' a stî sårtêye.
    • Il a nîvé su l’ bwès d’ Wayindje,
      Lès floyes sont-st-à sètch dins lès prés,
      I ploût co à r’lâye su Gobtindje,
      Li solia lût su tot l’ saurté
      Jacques Desmet.

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :

Ratournaedjes

[candjî]
sårtea