sôlêye
Apparence
Sustantif
[candjî]sôlêye femrin
- djin k' a l' abitude di s' sôler.
- Li rlidjon dvins nosse cwårtî,
Serè todi respectêye ;
On n' voerè pus nou bandit,
Nou bribeu, ni nole sôlêye. — HFbl, Li kuré d'sain viçain, 1843 (fråze rifondowe). - Dizo l’ gâz, à costé d’ nosse sôlêye, i n’a ’ne cope di minous qui s’ gnaw’tèt les poûmons foû dè cwérps èt qu’èspêtchèt l’ome di s’ fer ètinde. — Joseph Vrindts, Tot tûsant (1924), Beau nuage, p.299.
- Li sôlêye, presse pol grand radjoû, ås Tchåtroûs pôrè riboter— Richard Joelants (fråze rifondowe).
- Nos poitrans l' sôlêye disk' al houyire; la nos l' metrans divins l' coufåde — Nicolas Defrecheux (fråze rifondowe).
- I calibanse come ene sôlêye. — Jean-Baptiste Dasnoy, Dictionnaire wallon-français, à l'usage des habitants de la province de Luxembourg et des contrées voisines (fråze rifondowe).
- Li rlidjon dvins nosse cwårtî,
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :