s’ adjeni

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Aplacaedje prono « s’ » + viebe « adjeni ».

Viebe

s’ adjeni (viebe å prono) (si codjowe avou adjeni)

1. s’ adjnoyî.
   • Ene feme, ene tote viye feme, so s’ payasse essevleye,
     E fond d’ ene pitite tchambe si pôvrumint meublêye,
     Ki n’ aveut nén s’ tcheyire seulmint po s’ adjeni
     Si ripoizéve påjhûle. Ele aveut rindou l’ åme— Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.23-24, “Vîx Souv’nir” (fråze rifondowe).
   • Seur k' e cisse måjhone la, li bouneur a pris djîsse,
     Ca l' renant djwif ki s' sint ene miyete ragayårdi
     S' adjenixh e corote et preye mî k' a l' eglijhe
     Come s' i vneut d' intdrovi, l' ouxh d' ôr do paradis— Joseph Mignolet, "Fleûrs d’osté" (1931), "Creyoz-m', ô rôbaleu" (fråze rifondowe).

Ratournaedjes

Loukîz a : s’ adjnoyî