s’ elaidi

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Aplacaedje prono « s’ » + viebe « elaidi ».

Viebe

s’ elaidi (viebe å prono nonlôtrece)

1. esse abandné pal mere, tot djåzant d' on ni d' oujheas.
   • Li ni s' va elaidi.
2. tourner a rén, tot cåzant d' on handele, d' on mestî.
   • C' est on cåbaret ki s' elaidixh c' est råle ki t' î mousses et k' gn a dipus deus troes pratikes. rl a: tourner a cou° d' poyon. F. déchoir, se dégrader.
   • Årtisse des grossès biesses, c' est on mestî ki s' elaidixh mo pol moumint.
   • Mins cwand l' veye n' est pus k' on nukion
     Tot s' elaidixh, bouneur et djoye,
     Et çou k' on-z inme court vite evoye
     Cwand l' cour va fé s' dierin hiyon !
     — Louis Lagauche, "Les belès eureus" (1928), p. 69 (fråze rifondowe).
3. s' aroker, tot djåzant d' on programe.
   • Ci programe va esse clôs, pask' i s' a elaidi.

Sinonimeye

• (tourner a rén, tot cåzant d' on handele, d' on mestî) : tourner a cou d’ poyon

Ratournaedjes

esse abandné pal mere, tot djåzant d' on ni d' oujheas

• Francès : se prendre par les cheveux ^(fr)

tourner a rén, tot cåzant d' on handele, d' on mestî

• Francès : péricliter ^(fr), s'avilir ^(fr)

s' aroker tot djåzant d' on programe

• Francès : se planter ^(fr), buger ^(fr)