s’ ocuper
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Aplacaedje prono « s’ » + viebe «[ocuper]]».
Viebe
[candjî]s’ ocuper (viebe å prono nonlôtrece)
- (v. å coplemint nén direk eployî avou li dvancete « di ») aveur di keure k' ene sacwè soeye fwaite.
- Les crapådes ont bea djeu, zeles : on les rcwirt, ele ni s’ ocupèt måy di rén ! — Henri Simon, « Li bleû-bîhe » 1886, (eplaidaedje da Jean Haust e 1936), p.18 (fråze rifondowe).
- I tchicotént leu gote, å pele, sins s’ ocuper des djonnes. — Albert Yande (fråze rifondowe).
- touwer l’ tins.
Ratournaedjes
[candjî]s’ ocuper
- Francès : tuer le temps (fr)