Aller au contenu

s’ ocuper

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Aplacaedje prono « s’ » + viebe «[ocuper]]».

Viebe

[candjî]

s’ ocuper (viebe å prono nonlôtrece)

  1. (v. å coplemint nén direk eployî avou li dvancete « di ») aveur di keure k' ene sacwè soeye fwaite.
    • Les crapådes ont bea djeu, zeles : on les rcwirt, ele ni s’ ocupèt måy di rén ! Henri Simon, « Li bleû-bîhe » 1886, (eplaidaedje da Jean Haust e 1936), p.18 (fråze rifondowe).
    • I tchicotént leu gote, å pele, sins s’ ocuper des djonnes. Albert Yande (fråze rifondowe).
  2. touwer l’ tins.

Ratournaedjes

[candjî]
s’ ocuper
s’ ocuper