Aller au contenu

scançon

Èn årtike di Wiccionaire.
Alofômes di s(i)- / (e)s-
Cogne prumrece
(dirî voyale)
Dispotchaedje
(dirî cossoune)
Divanceye voyale
(dirî cossoune)
scançon sicançon escançon

Etimolodjeye

[candjî]

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « scançon », el pout stitchî vaici.

Prononçaedje

[candjî]
Asteme ! Ci mot ci a on scrijha « -an- » ki n’ si prononce nén a môde di naziåle /ã/ mins /an/, çou ki respond a on scrijha Feller « -an′- ».

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
scançon scançons

scançon omrin

  1. pitite coulote di dzo po èn ome (fwaite di fene sitofe).
    • Dj' esteu tot frexh di tchôd et dj' aveu les frumjhons; T' åreus cût des oûs dins mi scançon Bernard Mirlon (fråze rifondowe).
    • (dj’ emantchreu ene eterprijhe-djermon po-z aidî les cmeres a tchoezi leu mousseure po rexhe al nute) Al vesprêye, dj’ evoyreu des mwaisses, ki dj’ åreu scolé a l’ avance, adlé les copes pierdowes inte on rodje caraco ås vetes cwåreas, et on long djaene sicanson Jacques Desmet, On Sånî a pårt, p. 31.

Ratournaedjes

[candjî]
pitite coulote di dzo d' ome

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike scançon so Wikipedia