Aller au contenu

spricatwere

Èn årtike di Wiccionaire.
Alofômes di s(i)- / (e)s-
Mwaisse cogne Avou ene divanceye voyale
(dirî cossoune ; Coûtchant walon)
spricatwere espricatwere

Etimolodjeye

[candjî]

Calcaedje do vî francès « espurgatoire » (minme sinse), çou ki dene on mot avou l’ cawete « -were ». {{Dat|

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
spricatwere spricatweres

spricatwere omrin (vî mot)

  1. (e l’ eglijhe catolike) forveyowe plaece ki l' åme î dmeure après l' moirt, li tins di ratchter ses petchîs.

Sinonimeye

[candjî]

purgatwere

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ortografeyes

[candjî]
E li scrîta (1100-1600) :
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : R13

Ratournaedjes

[candjî]
plaece k' on î ratchtêye ses petchîs après l' moirt