tîkete

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Bodje « tîke », avou l’ cawete « -ete ».

Prononçaedje

• AFE :
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /tiːkɛt/ (minme prononçaedje pattavå)

Sustantif

singulî	pluriyal
tîkete	tîketes

tîkete femrin

1. (pitite) tîke.
   • On fjheut do feu dizo l' cuvele di blanc fier po fé cure les lénçoûs, les tîketes, les mapes et les servietes. — Arthur Schmitz (fråze rifondowe).
   • On fayé tchefsî k' ele leyive do djoû, mins po del nute, on cossén d' tiesse avou ene tîkete. Deus covietes k' ele riployive å matén, et les rmete å niût. Pont d' lénçoû. — Lucyin Mahin, Vera.

Sinonimeye

tîke

Sipårdaedje do mot

Basse Årdene

Ratournaedjes

Loukîz a : tîke