tchessî evoye

Walon (Rifondou)

tchessî evoye[vierbire å spitron, a coplemint]

1. tchessî (ene sakî, ene biesse) å lon po k' ele ni rvegne nén.
   • Vraiy k' ele mi djha les djoûs passés ki si dji nel riprindeu nén leye et si ptite k' ele si distrureut … et dji l' a tchessî evoye … — Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.37 (fråze rifondowe).
   • Avou les ramons d' ôr di s' lokince, il a tchessî evoye les nûlêyes ki nos anoerixhént l' cour. — Joseph Mignolet, dins Leyon Degrele, on fré, p. 10 (fråze rifondowe).
   • C' est nosse gamén et ls ôtes k' åront fwait ç' dalaedje la : c' est nén l' prumî côp k' on les doet cachî evoye — Georges Fay (fråze rifondowe).
   • Sint Houbert n' åreut nén cachî evoye ene araegne dischindowe so s' fi padvant ses iys (L. Peters).
   • On-z alouméve ene lampe po tchessî les diåles et les pépés evoye.

   On dit eto : retchessî, tchôkî evoye, schovter evoye.

   F. chasser, pourchasser, exclure, bannir, expulser, renvoyer; Ny. wegjagen.

1. • Adon, nos dmoréns a Boucavou. Li consul di Beldjike aveut stî tchessî evoye, mins il î fjheut co mo coe — Lucyin Mahin, ratournant Christiane Blanjean Li Rantoele 88 p. 3.

Bokets :

• tchessî, cachî
• evoye