verdeur
Apparence
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
verdeur | verdeurs |
verdeur femrin
- cwålité del vete coleur.
- vete payizaedje.
- I rblankixhént l' ådvins et l' ådfoû godronént l' pî des meurs et ptit-z a ptit, on veyeut l' viyaedje tot blanc rglati come on piele dins l' verdeur — Eugène Gillain (fråze rifondowe).
- Èt dins ç’ bia lingadje-là qu’a l’ coleûr di l’Ârdène
Sintoz l’ bon gos’ di laume, di bons frûts ou d’ vèrdeûs
Di miscoterîyes, di waufes, ou d’orèyes di bèguènes,
Dès mots qu’ont stî fwârdjîs pa nos vayants bouteûs.
— Chantal Denis. - Les djonnès feyes, al prumire eure,
Loyît l' djon sol verdeur,
Avou l' nåle ki fwait tocter l' cour,
Des cis k' ont l' må d' amour,
Et ki dveut dire a må ene hapêye
Li scret d' leus destinêyes
— Louis Lagauche, "Mayon" (1923), p. 75-76 (fråze rifondowe).
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :