vey voltî
| vey voltî | 
|
vir voltî |
Etimolodjeye
[candjî]Shûte des mots : « vey » + « voltî ».
Vierbire
[candjî]vey voltî (si codjowe avou vey)
- (viebe å coplemint) awè d’ l’ amour, di l’ amisté po (ene sakî).
- Èt dji v’ sowaîte di trover do bouneûr avou vosse famile èt lès cias qu’ vos vèyoz voltî. — Bernard Van Vynckt, Les Cahiers wallons, lº 1, 2016, p. 2.
- Dji n’ a nén co trové l’ cene ki dj’ vôreu d’ leye des efants, Sinon k’ c’ est l’ cene ki dj’ voe voltî, Ca dji vs voe voltî, vos, Eternité ! — Jean-Pierre Hiernaux, ratournant Nietsche.
- On vike sins higne-et-hagnes, sins dandjî ;
Les djins s' î veyèt co voltî ! — Louis Lagauche, "L' inmant", Tournai, (1947), p. 125 (fråze rifondowe).
- (v. å coplemint nén direk eployî avou li dvancete « di ») (disconsyî uzaedje) fé voltî (ene accion).
- Dji voe voltî d’ aler å bos. — Jean Goffart (fråze rifondowe).
Parintaedje
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- veûy voltî : C99
- vôy voltî : C99
- vèy voltî : S0 (a vèy)
- vèye voultî : E165
E rfondou walon :
