abîmé

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : abime.

Walon (vîs sistinmes)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

Loukîz a : « abimer ».

Viebe[candjî]

abîmé

  1. (viebe å coplemint) abimer.
    • Hoûb te deu, t’abîmm ti noret. Motî Rmåke li vî, 1839.
      • Xhoube tes doets, t’ abimes ti noret.
  2. (viebe å prono) s’abimer.
    • Siss mazett la s’abîmm komm ô poursai. Motî Rmåke li vî, 1839.
      • Cisse mazete la s’ abime come on pourcea.
Ortografeyes[candjî]
Ratournaedjes[candjî]

Loukîz a : abimer.

Pårticipe erirece[candjî]

abîmé omrin

  1. abimé.
    • Il a abîmé tan de brave gin. Motî Rmåke li vî, 1823.
      • Il a abimé tant di bråves djins.
    • Le bankrott l’on-tabîmé. Motî Rmåke li vî, 1839.
      • Les bancrotes l’ ont-st abimé.
Ortografeyes[candjî]
  • abîmé : E177 (1823 & 1839)
Ratournaedjes[candjî]

Loukîz a : abimé.

Codjowa[candjî]

abîmé

  1. abimez ; indicatif prezintrece, deujhinme djin do pluriyal, do viebe « abimer ».
Ortografeyes[candjî]
  • abîmé : E177 (1823)
Ratournaedjes[candjî]

Loukîz a : abimez.