afwaire
Apparence
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
afwaire | afwaires |
afwaire omrin et femrin
- (pus sovint eployî å pluriyal) cayet da nosse.
- Après aveur rintré l’ tchåfaedje,
Rewalpé ses afwaires e s’ bot,
Ene botresse rovia ses shabots,
La k’ ele aveut stî fé l’ ovraedje. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.123, “Les Shabots dè l’Bottresse” (fråze rifondowe). - (å mônî d’ Ôdegne) Vos av des beas afwaires ki sont foirt interessants, del foirt boune farene, do bon grin et tot çou k’ i fåt. — André Lamborelle (fråze rifondowe).
- Après aveur rintré l’ tchåfaedje,
- sacwè k' i fåt traitî.
- (djustice) cas k' est traitî pal djustice.
Ratourneures
[candjî]- esse tot e-n afwaire, awè ene afwaire
- Dj' oya nd aler les ôtes sol betchete di leus pîs
Tot nd alant pate a pate, onk ki n' si poléve taire
Djha, s' ele si dispiertéve, nos åréns noste afwaire — Édouard Remouchamps, Bultén del Societé d' Lidje, Bulletin de 1858, «w:Li savtî», 77-143 (fråze rifondowe).
- Dj' oya nd aler les ôtes sol betchete di leus pîs
- avou ses setès afwaires
- vocial l’ afwaire
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :