air di deus airs
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Shûte des mots : « air » + « di » + « deus » + « airs »
Sustantivire
[candjî]air di deus airs (nén candjåve)
- viyair ki låtche di frankisté.
- Il aveut èn air di deus airs. — Motî Haust (fråze rifondowe).
- Et riyant d' èn air di deus airs,
D' on côp d' aiye li diåle finda l' air
Et so nozôtes aplova l' hinne. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Les deus sèmeus", p.24 (fråze rifondowe). - Mon Diu ké-n ome !... (Ele si louke e-n on muroe et prind des airs di deus airs.) N' espaitche ki dj' frè todi çou k' i m' plairè do fé ! — Joseph Mignolet, "Milionêre !" (1934), p.32 (fråze rifondowe).
Mots vijhéns
[candjî]Sipårdaedje do mot
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
[candjî]air di deus airs
- Francès : air de fausseté, regard fourbe