Aller au contenu

air di deus airs

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Shûte des mots : « air » + « di » + « deus » + « airs »

Sustantivire

[candjî]

air di deus airs (nén candjåve)

  1. viyair ki låtche di frankisté.
    • Il aveut èn air di deus airs. Motî Haust (fråze rifondowe).
    • Et riyant d' èn air di deus airs,
      D' on côp d' aiye li diåle finda l' air
      Et so nozôtes aplova l' hinne. Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Les deus sèmeus", p.24 (fråze rifondowe).
    • Mon Diu ké-n ome !... (Ele si louke e-n on muroe et prind des airs di deus airs.) N' espaitche ki dj' frè todi çou k' i m' plairè do fé ! Joseph Mignolet, "Milionêre !" (1934), p.32 (fråze rifondowe).

Mots vijhéns

[candjî]

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
air di deus airs
  • Francès : air de fausseté, regard fourbe