Aller au contenu

viyair

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : vier.

Etimolodjeye

[candjî]

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « viyair », el pout stitchî vaici., racuzinåve avou l' vî lingaedje d’ oyi « viair ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
viyair viyairs

viyair omrin

  1. vizaedje.
    • Ele a on ptit viyair ki plait bén Motî Haust (fråze rifondowe).
    • Il a l' viyair d' èn andje Motî Haust (fråze rifondowe).
    • Å vraiy, a s' viyair, on direut k' i ndè sét seulmint conter troes ! Motî Haust (fråze rifondowe).
  2. shonnance.
    • Il a l' viyair d' èn andje Motî Haust (fråze rifondowe).
  3. boke.
    • L' ome del måjhone est pôve, lu ossu; mins l' viyair do rôbaleu brait si foirt li mizere k' endè fruzixh disk' å cour Louis Lagauche, "Li hatche di bronze" (1937), p. 64 (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]
vizaedje
shonnance

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
çou ki pout moussî e-n ene boke
çou ki pout moussî dvins l' batchea d' ene machene
boke