Aller au contenu

vier

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye 1

[candjî]

Tayon-bodje latén « vermis » (avou on diftongaedje) (minme sinse).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
vier viers

vier omrin

  1. (no d’ biesse) pitite longowe biesse sins pates ni tiesse, ni cronzoxheas, k' avance tot s' hertchant, et ki vike dins tere.
  2. sifwaite biesse ki formagne les djins et les grossès biesses (dins les boyeas u dins les tchenås a l'air.
  3. djonne d' inseke ki va divni ene moxhe u èn ôte inseke.


Ratourneures
[candjî]
  1. plonkî come ene poye dissu on vier (so åk, so kéconk)
    1. magnî golafmint ene sacwè.
    2. ataker waeraxhmint ene sakî.
  2. nén piké des viers ene miete crås, tot djåzant d' on cåzaedje. Franwal: ahåyant po: F. vert, grivois, à la limite de la bienséance bienséance.
  3. vier do cour.
    • Ci n' est nén k' dji vou blåmer l' gote,
      Endè fåt boere po l' vier do cour; Louis Lagauche, "L' inmant", (1947), Li briyolet, Tchanson d’on vî Hutwès, p. 143 (fråze rifondowe).
Parintaedje
[candjî]
Mots d’ aplacaedje
[candjî]

(minme sourdant etimolodjike)

Sinonimeye
[candjî]
Mots vijhéns
[candjî]
Ortografeyes
[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
[candjî]

F. ver de terre, lombric. F. ver parasite. F. larve.

Etimolodjeye 2

[candjî]

Bodje « viè » avou on ristitchî R å coron..

Prononçaedje

[candjî]

Divancete

[candjî]
Alofômes
viè vier

vier (nén candjåve)

  1. alofôme di «viè», divant èn adviebe å mierpî (ci, cial, la, mins nén vola) u des pronos d' djin tonike å mierpî (d' ene sillabe), metou tot seu (mi, ti, twè, lu, leye, nos, vos, zels, zeles, mins nén nozôtes, vozôtes, mi-minme…).
    • Dj' a-st oyou on brut vinant did vier la.
    • Il aprotchive vier mi.

Neyerlandès

[candjî]

Prononçaedje

[candjî]

Nombe

[candjî]

vier (nén candjåve)

  1. cwate (cwatre).
    • Het is vier uur.
      • Il est cwatre eures

Mots d’ aplacaedje

[candjî]