Aller au contenu

viermouyeus

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « viermouyî » avou l’ dobe cawete « -eus », racuzinåve avou l' francès « vermoulu ».

Viermouyeus bwès

Prononçaedje

[candjî]

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin viermouyeus
femrin padrî viermouyeuse viermouyeuses
femrin padvant viermouyeuse viermouyeusès

viermouyeus omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. k' est magnî des viers tot djåzant di bwès.
    • Ses aiyetes, totès viermouyeuses,
      Pindèt l’ aiye, sont totès peneuses. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.159, “Li Vîx Molin” (fråze rifondowe).
    • L' awousse esteut fini, les djåbes estént rintrêyes
      Et les cinas tcherdjîs disk' al sovronde do toet
      Fjhént drener dzo leu poeds les sômîs viermouyeus. Louis Lagauche, "Mayon" (1923), p. 28 (fråze rifondowe).
  2. (pa stindaedje do sinse) k' a l' åme evilmêye.
    • I m' fjha do må cwand djha k' ele esteut målureuze,
      Pask' on l' voleut foirci do tchoezi po galant
      Èn ome k' a del valeur, la k' sereut plin d' aidants,
      Mins k' catche motoit drî zels ene åme tote viermouyeuse. Louis Lagauche, "Mayon" (1923), p. 44 (fråze rifondowe).

Mots vijhéns

[candjî]
  • soké (tot djåzant di bwès travayî)

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
magnî del waermaye tot djåzant d' on bwès
  • Francès : vermolu (fr), rongé par des insectes xylophages
sins nole goviene