Aller au contenu

almene

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Calcaedje do francès « alumine ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
almene almenes

almene femrin

  1. (djeyolodjeye) sôre di tere avou di l' aluminiom.
    • Avou l' almene, on fwait des potreyes, des fayances et des pôrçulinnes. Motî Forir (fråze rifondowe).
  2. coutea, spêye foirt alouwêye.
    • Il a tant fwait di s' coutea k' i n'a pus k' ene almene. Motî d’ Vervî (fråze rifondowe).
    • Mins dispoy, grand-pere a trepassé,
      Et l’ lame, fwaite almene, s’ a cassé… Martin Lejeune, “Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune” p.185, « Lu såbe du m’ grand-pêre » (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Mots vijhéns

[candjî]
coutea, spêye foirt alouwêye

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
sôre di tere avou di l' aluminiom
coutea, spêye foirt alouwêye
  • Francès : couteau, épée très usé