Aller au contenu

aplonkî

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « plonkî », avou l’ betchete « a- » d’ aprepiaedje des viebes

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]

aplonkî (v. sins coplemint) (2inme troke) (codjowaedje)

  1. ariver tot d’ on côp.
    • Ene flouxhe di sovnis aplonkèt-st e m’ cervea. — T. Hébrans (sourdant a recråxhî) (fråze rifondowe).
    • Insi, il ont-st aplonkyî avou leus håres et leus bagues Georges Ghys (fråze rifondowe).
  2. (pus stroetmint) tot djåzant d' èn oujhea.
    • Sins fé ni ene ni deus, dji monta pate a pate e gurnî pol ratinde. I gn a nén cénk munutes ki djel voe-st aplonkî. I fwait deus toûs, crac, i rintere ; dji potche dissus et dj’ dogue ! Henri Simon, « Li bleû-bîhe » 1886, (eplaidaedje da Jean Haust e 1936), p.32 (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
aplonkî