bråcleu
Etimolodjeye
[candjî]Bodje « bråcl- », bodje A do viebe « bråcler »
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /bʀɔː.ˈkløː/ /bʀaː.ˈkløː/ (betchfessî å, halcrosse rîlêye)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /bʀɔː.ˈkløː/
- Ricepeures : brå·cleu
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal | |
|---|---|---|
| omrin | bråcleu | bråcleus |
| femrin | bråcleuse | bråcleuses |
| bråkelresse | bråkelresses |
bråcleu omrin
- onk ki s' vante.
- Ci n’ esteut nén parole e l’ air ca l’ ome n’ esteut nén on bråcleu — Jean-Pierre Dumont, Tot tournant les pådjes (fråze rifondowe).
- Tos boignes contes ! Vos n' alez tolminme nén mete vos poennes ås pîs d' on bråcleu !— Paul-Henri Thomsin, ratournant e walon Walon’rèye, tére di lédjindes, 1998, p. 9 (fråze rifondowe).
