Aller au contenu

bråcleuse

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

No d’ fijheuse avou l’ cawete « -euse » do viebe : « bråcler »

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin bråcleu bråcleus
femrin bråcleuse bråcleuses

bråcleuse femrin

  1. ene ki bråkele.
    • Vos veyoz bén ki dji n' so nén bråcleuse, vola l' cene ki broûléve l' ouy a on si bråve coir d' ome ; Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.21 (fråze rifondowe).

Ratournaedjes

[candjî]
ene ki danse