Aller au contenu

cåkêye

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « cåk- » (sinse ?) avou l’ cawete « -êye ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
cåkêye cåkêyes

cåkêye femrin

  1. grande cwantité.
    • Ele va hagnî dvins l’ grile vantêye,
      Di Nabelhåye po s’ ahessî
      On rvént pa totes les stroetès voyes
      Avou ene cåkêye di ptits bolants
      Sins prinde asteme a s’ rôbe di soyeMartin Lejeune, "Abèye bin vite on p’tit galant" (fråze rifondowe).
    • End ont seur macsådé, u fwait macsåder, ene cåkêye, des milicyins houtous et des ôtes Lucyin Mahin, Li batreye des cwate vints.
    • Guy Denis a scrît ene cåkêye di romans, floricontes, assayes, rimeas et pîces di teyåte Yves Paquet (fråze rifondowe).
    • A pårt les beyes et les tchesteas d' cwårdjeus
      On n' a nén des cåkêyes di djoye
      E ptit viyaedje
      Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 62 (fråze rifondowe).

Ratourneures

[candjî]

a cåkêyes

Sinonimeye

[candjî]
grande cwantité

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
grand nombe ; Loukîz l’ motyince : grande cwantité