Aller au contenu

côpeure

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « côper », avou l’ cawete « -eure ».

Sustantif

[candjî]

côpeure femrin

  1. plaece k’ on s’ a côpé, k’ a stî côpêye. Loukîz a : coixheure.
    • i gn a ene côpeure divins li stofe Motî Haust (fråze rifondowe).
  2. (mot d’ houyeu) côpaedje (boket del voenne la k’ on rsaetche li tcherbon, po poleur fé ene taeye).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
F. coupure.